Wandeling naar Götzens: Een Avontuurlijke Dag

Vandaag besloot ik vroeg op te staan voor een heerlijk ontbijt, want ik had een wandeling van 12 kilometer naar Götzens op de planning staan. De opwinding over de dag overstemde mijn slaperigheid, en na een voedzame maaltijd kleedde ik me snel om en vertrok ik naar de bushalte van Axamer Lizum.

Bij de bushalte kwam bus 404 in zicht, maar dat was niet mijn doelwit. Ik wachtte op bus 413, die me naar mijn vertrekpunt moest brengen. Tot mijn grote ontsteltenis zag ik de bus 404 even later het ritnummer veranderen in 413 en zo snel als hij gekomen was, reed hij weer weg. Ik had de bus gemist en moest nu meer dan 40 minuten wachten op de volgende.

De tijd om te wachten leek eindeloos, en om mezelf bezig te houden besloot ik dat het misschien een goed idee was om te voet naar beneden te lopen. De afdalingen waren riskant; met de onoverzichtelijke haarspeldbochten en de smalle slingerwegen vroeg ik me af of ik wel de juiste beslissing had genomen. Na een pittige afdaling van 8 kilometer, waarin ik mijn weg voorzichtig moest kiezen, kwam ik eindelijk aan de voet van de berg.

Eenmaal beneden vervolgde ik mijn weg naar het dorpje Axams. De omgeving was prachtig, met de natuur die me omringde en de frisse berglucht die me omarmde. Terwijl ik langs het buitengebied naar Götzens liep, stuitte ik op een schitterende kerk. De serene sfeer nodigde me uit om naar binnen te gaan, en even voelde ik de rust van deze plek zich over me heen storten.

Na mijn bezoek aan de kerk liep ik verder langs een kabbelend beekje. Het geluid van het water dat over de stenen gleed was als muziek in mijn oren. Op een gegeven moment werd ik begroet door een vrolijk viertal geiten die nieuwsgierig in de schaduw in hun stal lagen. Hun aanwezigheid gaf me een glimlach en herinnerde me eraan hoe levendig en mooi de natuur is.

Vervolgens leidde een smal pad mij via een uiterst stijle helling naar beneden en via een asvaltweg weer stijl omhoog kwam ik in Götzens aan. Ik liep naar de bushalte waar ik een kleine drie kwartier op de bus moest wachten. Om de tijd te doden, besloot ik een korte pauze in te lassen en een kopje koffie met gebak te bestellen bij de plaatselijke bakker. Genietend van de heerlijke smaken en het uitzicht, keek ik terug op de avontuurlijke dag die ik tot nu toe had beleefd.

Deze wandeling had me niet alleen een gevoel van voldoening gegeven, maar ik besefte ook maar eens weer dat je nog zoveel vooruit kunt plannen, maar dat het moment zelf bepaalt wat er van uit komt. Het was weer een dag om nooit te vergeten.