Als kind beleefde ik een bijzondere tijd in een herstellingsoord, dat ook wel ‘vakantiekolonie’ werd genoemd, in het betoverende Egmond aan Zee. Dit herstellingsoord fungeerde als een veilige haven voor ‘bleekneusjes’: kinderen die even moesten ontsnappen aan hun dagelijkse leven en weer op krachten moesten komen. Terugkijkend op de zes maanden die ik daar doorbracht, realiseer ik me dat het een vrij moeilijke periode vol uitdagingen was, maar ook een tijd vol waardevolle herinneringen.

Herinneringen en Wandeling
De omringende natuur, de zee en de leuke activiteiten maakten van die tijd een onvergetelijke ervaring. Een van mijn mooiste herinneringen is de wandeling die we met onze groep maakten door de duinen naar Bergen aan Zee, om via het strand weer terug naar Egmond aan Zee te lopen.

Nu, jaren later, heb ik een belangrijke mijlpaal bereikt en besloot ik deze bijzondere tocht opnieuw te maken. Het voelde als een geweldige manier om opnieuw te verbinden met mijn verleden en te genieten van de prachtige omgeving!

De Wandeling Terug in de Tijd
Met de frisse zeelucht in mijn longen, voorbij het imposante gebouw waar vroeger de Bhagwan was gevestigd, begon ik mijn wandeling door de prachtige duinen, bossen en langs duinmeren. Dit zijn kleine, ondiepe waterpartijen die zich in duingebieden vormen. De herkenning van deze duinmeertjes en de geur van het bos namen me onmiddellijk terug naar mijn kindertijd. Het duinlandschap was niet veel veranderd, en ik voelde me weer de nieuwsgierige jongen van toen.

Tijdens mijn wandeling trof ik onverwacht enkele grote grazers die midden op mijn pad liepen. Een golf van adrenaline overspoelde me; ik wilde absoluut een confrontatie met deze imposante beesten vermijden. Vastbesloten om ze te ontlopen, besloot ik een steile duin te beklimmen. Terwijl ik zwoegend de top bereikte, viel mijn blik op nog meer grazers die zich daar bevonden.

Met mijn hart in mijn keel besloot ik dat een extra omweg het beste was om veilig weer op het juiste pad te komen. Terwijl ik verder om hen heen sloop, voelde het alsof de natuur me opnieuw aanspoorde om de avonturen van mijn kindertijd te herbeleven.

Aankomst in Bergen aan Zee
Na een uitdagende klim en enkele bochtige paden kwam ik aan in Bergen aan Zee. Even halt houdend bij het oude gebouw waar destijds ook een vakantiekolonie was gevestigd, maakte ik een foto van het entreehalletje. Het had die warme, nostalgische uitstraling behouden die het altijd al had. Dit gebouw deed me weer denken aan de momenten waarop we er destijds langs liepen en naar de andere kinderen zwaaiden die daar verbleven—een eenvoudig gebaar, maar eentje dat zoveel vreugde met zich meebracht.

De Terugweg Via het Strand
Na mijn bezoek aan Bergen aan Zee wandelde ik via het strand terug naar Egmond aan Zee. Sentimentele gevoelens overspoelden me terwijl ik terugdacht aan de tijd dat de betonnen bunkers van de oorlog nog her en der op het strand verspreid lagen en waar ik als kind vaak in en op speelde. Helaas zijn ze opgeruimd, maar tot mijn verbazing ontdekte ik toch nog een bunker die tegen een duin stond. Het was alsof mijn verleden me toelachtte, een stille getuige van de avonturen die ik als kind had beleefd.

Toen ik de boulevard van Egmond aan Zee bereikte en langs de vuurtoren J.C.J. van Speijk liep, overspoelde een golf van emotie me. Dit iconische monument is niet alleen een baken voor zeelieden, maar staat ook symbool voor de tijdloze schoonheid van deze kustplaats.

Even nam ik de tijd om het mooie uitzicht op de vuurtoren in me op te nemen, voordat ik mijn wandeling afsloot in het restaurant waar ik vaak met mijn ouders kwam tijdens de bezoekdagen. Daar genoot ik van een heerlijk alcoholvrij biertje, omdat ik nog moest rijden.

Conclusie
Mijn terugkeer naar Egmond aan Zee en het herbeleven van de wandeling door de duinen en over het strand was een emotionele en betekenisvolle ervaring. Het herinnerde me eraan hoe belangrijk het is om onze jeugdherinneringen te koesteren, zelfs als ze gepaard gaan met uitdagingen. Elke plek, elke stap en elke herinnering leerde me iets over wie ik ben geworden.